“Eğitim ve Liyakat Bakanı'nın, sınıflardaki yabancı öğrencilerolumlu çünkü Katılımı ve entegrasyonu teşvik eder ve ayrımcılıkla açıkça mücadele eder“. Çocuk doktorundan Italo Farnetani Sosyal medya üzerinden duyurduğu projeye “alkış” geldi Giuseppe Valditara. Uzman, Adnkronos Salute'a şöyle açıklıyor: “Bu, bir yandan gettodaki sınıfların, diğer yandan da sözde 'iyi toplum'un sınıflarının sona ermesine yol açacaktır”. Yabancı öğrenci bileşeninin dengelenmesi “sınıflar içinde karşılıklı anlayışı kolaylaştıracaktır – Ludes Üniversitesi-Malta Birleşik Kampüsü'ndeki Pediatri profesörü buna inanıyor – sağlıklı ve üretken bir birlikte yaşamanın ön koşulu olan çok kültürlü zenginleşmeyle birlikte”.
“Hadi başlayalım sayılarFarnetani'nin önsözü şöyle: “İtalya'da ikamet eden tüm nüfus içinde – doktorların hesaplamalarına göre – her iki ebeveyni de yabancı olan reşit olmayanlar toplamın %11,5'ini temsil ediyor.” Ancak yüzdeler, farklı yaş gruplarına 'yakınlaştırılarak' farklılık gösteriyor: ” Anaokulu-ilkokulda her iki ebeveyni de yabancı olan öğrencilerin oranı %14'tür; bu oran ortaokul çağındaki çocuklar arasında %10,5'e düşer, zorunlu eğitim sona erdiğinde 16 yaşında daha da düşecek ve bu oran %9'a düşecektir.”
Farnetani'ye göre “sınıflardaki yabancı öğrenci yüzdesi bu farklılıklar dikkate alınarak ayarlanmalıdır”. İtalyan toplumunun bugünkü durumunu sınıfa yansıtın. “Çocuk doktorunun vurguladığı gibi, her iki ebeveyni de yabancı olan öğrencilerin yüzde 20'si oranında bir teklif, anaokulları ve ilkokullar için uygundur, ancak orta okullar için bu oran daha da azaltılabilir. Bu, her ikisinde de bir veya daha fazla çocuğu olan tüm çocukların çıkarınadır.” hem yabancı ebeveynler hem de bir veya her iki ebeveyni İtalyan olanlar”.
Farnetani, okullarda orantılı bir 'eritme potası' üzerinde çalışarak, “orada çeşitli kültürler ve çeşitli yaşam tarzları arasında bir alışveriş olacak. Çok kültürlü bir toplumun temellerini bilgiye ve karşılıklı zenginliğe dayalı olarak sınıfta inşa etmek daha kolay olacaktır”, diye tekrarlıyor doktor.
“Bir bütün olarak toplumun yapısını gerçekten yansıtan bir 'sınıf grubu' yaratmak”, çocuk doktorunun gözünde takip edilmesi gereken hedeftir. “Büyük çoğunluğu İtalya'da doğmuş olan yabancı ebeveynleri olan çocuklar – diye hatırlıyor – “dengeli karışımın desteklediği” karşılıklı bilgi sayesinde ” akran grubuyla özdeşleşmek ve dolayısıyla yaşadıkları topluma tamamen entegre olurlar. Bu – çocuk doktorunu uyarıyor – yabancı öğrencilerin yüzdesinin çoğunlukta olduğu sınıflar olduğunda gerçekleşmez. Çünkü bu durumda sınıf grubu dış toplumu temsil etmiyor, tam anlamıyla bir getto, bir dışlama ve ayrımcılık yeri haline geliyor.
Farnetani bizi “getto riskinin” daha da yüksek olduğu “tam zamanlı derslere” özellikle dikkat etmeye davet ediyor “çünkü diğer aile üyelerinin desteğine daha az güvenen yabancı ebeveynler, daha uzun süreli bir açılış garanti eden okullara ihtiyaç duyuyorlar” ” ve çocukları için tam zamanlı çalışmayı tercih ediyorlar. “Bunlar yabancı çocuklar için Getto dersleri zararlıdır – uzman ısrar ediyor – Sadece ilişkisel açıdan değil, aynı zamanda öğrenme açısından, özellikle de dil açısından. Aslında İtalyancanın özellikle ilk yıllarda öğrenildiği bilinmektedir.dil banyosu'. Ve sonuçta, getto sınıflarında İtalyanca çok az ve sıklıkla kötü konuşuluyor.” Çocuk doktorunun mesajına göre, çok kültürlülüğün temelleri uyumun geliştirilmesiyle atılır. Çeşitliliğin zenginliği.
“Hadi başlayalım sayılarFarnetani'nin önsözü şöyle: “İtalya'da ikamet eden tüm nüfus içinde – doktorların hesaplamalarına göre – her iki ebeveyni de yabancı olan reşit olmayanlar toplamın %11,5'ini temsil ediyor.” Ancak yüzdeler, farklı yaş gruplarına 'yakınlaştırılarak' farklılık gösteriyor: ” Anaokulu-ilkokulda her iki ebeveyni de yabancı olan öğrencilerin oranı %14'tür; bu oran ortaokul çağındaki çocuklar arasında %10,5'e düşer, zorunlu eğitim sona erdiğinde 16 yaşında daha da düşecek ve bu oran %9'a düşecektir.”
Farnetani'ye göre “sınıflardaki yabancı öğrenci yüzdesi bu farklılıklar dikkate alınarak ayarlanmalıdır”. İtalyan toplumunun bugünkü durumunu sınıfa yansıtın. “Çocuk doktorunun vurguladığı gibi, her iki ebeveyni de yabancı olan öğrencilerin yüzde 20'si oranında bir teklif, anaokulları ve ilkokullar için uygundur, ancak orta okullar için bu oran daha da azaltılabilir. Bu, her ikisinde de bir veya daha fazla çocuğu olan tüm çocukların çıkarınadır.” hem yabancı ebeveynler hem de bir veya her iki ebeveyni İtalyan olanlar”.
Farnetani, okullarda orantılı bir 'eritme potası' üzerinde çalışarak, “orada çeşitli kültürler ve çeşitli yaşam tarzları arasında bir alışveriş olacak. Çok kültürlü bir toplumun temellerini bilgiye ve karşılıklı zenginliğe dayalı olarak sınıfta inşa etmek daha kolay olacaktır”, diye tekrarlıyor doktor.
“Bir bütün olarak toplumun yapısını gerçekten yansıtan bir 'sınıf grubu' yaratmak”, çocuk doktorunun gözünde takip edilmesi gereken hedeftir. “Büyük çoğunluğu İtalya'da doğmuş olan yabancı ebeveynleri olan çocuklar – diye hatırlıyor – “dengeli karışımın desteklediği” karşılıklı bilgi sayesinde ” akran grubuyla özdeşleşmek ve dolayısıyla yaşadıkları topluma tamamen entegre olurlar. Bu – çocuk doktorunu uyarıyor – yabancı öğrencilerin yüzdesinin çoğunlukta olduğu sınıflar olduğunda gerçekleşmez. Çünkü bu durumda sınıf grubu dış toplumu temsil etmiyor, tam anlamıyla bir getto, bir dışlama ve ayrımcılık yeri haline geliyor.
Farnetani bizi “getto riskinin” daha da yüksek olduğu “tam zamanlı derslere” özellikle dikkat etmeye davet ediyor “çünkü diğer aile üyelerinin desteğine daha az güvenen yabancı ebeveynler, daha uzun süreli bir açılış garanti eden okullara ihtiyaç duyuyorlar” ” ve çocukları için tam zamanlı çalışmayı tercih ediyorlar. “Bunlar yabancı çocuklar için Getto dersleri zararlıdır – uzman ısrar ediyor – Sadece ilişkisel açıdan değil, aynı zamanda öğrenme açısından, özellikle de dil açısından. Aslında İtalyancanın özellikle ilk yıllarda öğrenildiği bilinmektedir.dil banyosu'. Ve sonuçta, getto sınıflarında İtalyanca çok az ve sıklıkla kötü konuşuluyor.” Çocuk doktorunun mesajına göre, çok kültürlülüğün temelleri uyumun geliştirilmesiyle atılır. Çeşitliliğin zenginliği.