G.Saray ismine bu dönem daha ne kadar azaba dönüşebilir konusunda bir futbol deneyi yapılsaydı, muhtemelen birinci 45 fakat bu biçimde oynanabilirdi. Giresunspor’a kaybederek ligden düşmesi katılaşan, birden fazla oyuncusu kontratlarını feshetmiş ve kenti terk etmiş Öznur Kablo Yeni Malatyaspor karşısında o kadar etkisiz bir birinci yarı oynadı ki Galatasaray, hiç bir savı olmayan bir dönemin hiç bir değeri olmayan bu maçında bile her şeye karşın tribünlere gelmeyi tercih etmiş, düzgün günde olduğu kadar makûs gününde de grubunun yanında olmayı yeğleyen cefakar taraftarlar bile birinci yarıyı bitiren düdük çaldığında isyan ederek hoşnutsuz bir uğultuyla soyunma odasına uğurladı futbolcuları.
GOL OLABiLiRDi LAKİN…
Tüm konsantrasyonlarını ve bir arada oynama kabiliyetlerini yitirmişe benzeyen futbolcularda bu maçla başlayacak ve kalan maçlarda devam edecek bir serinin hayalini kurabilen birisi, en azından birinci yarıda yoktu.
Her şeye karşın Babel’in 38.dakikada kaleye hakikat giden topunu savunma çıkarmasaydı ya da dakika 44’te ceza alanı haricinden Kerem’in çektiği şut gol olsaydı, birinci yarıda bir daha de golü bulabilirdi. Alışılmış bir daha birinci yarı biterken Tetteh’nin ayağından ağlara giden topu Nelsson son anda yetişerek çıkarmasaydı, devreye mağlup da gidebilirdi. İkisi de olmadı.
KAYBEDECEK BiR ŞEY YOK
Kendi konutunda son üç maçını kazandığını, ikinci yarı başlarken hatırladı Galatasaray. 51.dakikada Yeni Malatyaspor’un bir türlü çıkaramadığı konumda, evvel Halil’in daha sonra Berkan’ın vurduğu konumda top önüne düşen Babel golü kaydetti, yalnızca 3 dakika daha sonra bu sefer Halil farkı ikiye çıkardı.
Galatasaray maçı kazandı fakat keyif vermedi. Dönem sonunda kontratı bitecek ya da kiralık olduğu için gideceği kesin ya da futbolu bırakmanın eşiğinde olan oyuncular oynarken gençleşme mottosuyla çıkılan bu dönemde kaybedilecek hiç bir şey kalmadığı biçimde gençlerin niye oynamadığı sorusuysa havada asılı kaldı.
Okumaya devam et...
GOL OLABiLiRDi LAKİN…
Tüm konsantrasyonlarını ve bir arada oynama kabiliyetlerini yitirmişe benzeyen futbolcularda bu maçla başlayacak ve kalan maçlarda devam edecek bir serinin hayalini kurabilen birisi, en azından birinci yarıda yoktu.
Her şeye karşın Babel’in 38.dakikada kaleye hakikat giden topunu savunma çıkarmasaydı ya da dakika 44’te ceza alanı haricinden Kerem’in çektiği şut gol olsaydı, birinci yarıda bir daha de golü bulabilirdi. Alışılmış bir daha birinci yarı biterken Tetteh’nin ayağından ağlara giden topu Nelsson son anda yetişerek çıkarmasaydı, devreye mağlup da gidebilirdi. İkisi de olmadı.
KAYBEDECEK BiR ŞEY YOK
Kendi konutunda son üç maçını kazandığını, ikinci yarı başlarken hatırladı Galatasaray. 51.dakikada Yeni Malatyaspor’un bir türlü çıkaramadığı konumda, evvel Halil’in daha sonra Berkan’ın vurduğu konumda top önüne düşen Babel golü kaydetti, yalnızca 3 dakika daha sonra bu sefer Halil farkı ikiye çıkardı.
Galatasaray maçı kazandı fakat keyif vermedi. Dönem sonunda kontratı bitecek ya da kiralık olduğu için gideceği kesin ya da futbolu bırakmanın eşiğinde olan oyuncular oynarken gençleşme mottosuyla çıkılan bu dönemde kaybedilecek hiç bir şey kalmadığı biçimde gençlerin niye oynamadığı sorusuysa havada asılı kaldı.
Okumaya devam et...