Babalık veya annelik işi için biçilmiş kaftan hissetmeyenler var. Ve bunu sanki çocuklara bakmak için doğmuş gibi neredeyse bir meslek olarak deneyimleyenler. Her iki durumda da bu çok uzak bir his olmayabilir. İyi ya da kötü ebeveyn olmak aynı zamanda beyindeki ‘ebeveynlik merkezinde’ bulunan ve bir anne ile babanın niteliklerinin belirlenmesine katkıda bulunabilecek genler meselesine de bağlı olabilir. Bu, fareler üzerinde yapılan bir çalışmada soruyu derinlemesine araştıran bir grup bilim insanı tarafından öne sürülen hipotezdir.
Öğrenim görünüyorum
Cardiff Üniversitesi’nden Anthony Isles ve meslektaşları tarafından yazılan ve ‘Plos Genetics’ dergisinde yayınlanan araştırmaya göre, kemirgenlerde, memelilerde ‘genomik damgalama’ adı verilen olağandışı bir fenomenin ebeveyn davranışını etkilediğine dair bazı kanıtlar var. Memeliler her genin iki kopyasını (her ebeveynden bir tane) miras alır ve her kopya genellikle hücrede eşit şekilde ifade edilir. Ancak ‘damgalanmış’ genler olarak adlandırılan genlerde yalnızca tek bir kopya ifade edilir; bu kopya, babadan veya anneden miras alınan kopyadır. Bu genlerin ebeveynlikte bir rol oynadığını doğrulamak için ekip, farelerin hipotalamusundaki ebeveyn merkezindeki nöronların dizileme verilerini kullandı.
Ayrıca, önceden ebeveynlikle bağlantısı olmayan Magel2 de dahil olmak üzere, bu hücrelerde ifade edilen genler arasında damgalanmış genlerin özellikle yaygın olduğunu buldu. Daha ileri deneyler, aktif bir Magel2 formuna sahip olmayan farelerin, kötü yuvalar oluşturan dikkatsiz ebeveynler olduğunu gösterdi. Yeni bulgular, genomik damgalamanın farelerde ebeveyn davranışlarının kontrolünde önemli bir rol oynadığını gösteriyor.
Araştırmacılar, ilginç bir şekilde, önceki araştırmaların, fare yavrularının Magel2’nin baba versiyonunu kaybederlerse, annelerinin dikkatini çekmek için kullandıkları daha az ultrasonik ses çıkardıklarını da gösterdiğini söylüyor. Bu bulgular hep birlikte, genomik damgalamanın anne ve yavruları arasındaki ebeveyn aktivitelerini koordine etmek için evrimleştiği fikrini desteklemektedir.
“Araştırmamızın yazarların sonucuna göre, çalışmamız, memelilerde ebeveyn davranışını kontrol eden sinir devrelerinde bir grup olarak damgalanmış genlerin önemini göstermektedir. Bu sonuçlar, anne ve baba genomlarının ebeveyn bakımını kendi amaçları doğrultusunda farklı şekilde manipüle edebildiğini, dolayısıyla ebeveyn bakımını modelleyebildiğini ima etmektedir.” Memelilerde ebeveyn davranışının evrimi.”
Öğrenim görünüyorum
Cardiff Üniversitesi’nden Anthony Isles ve meslektaşları tarafından yazılan ve ‘Plos Genetics’ dergisinde yayınlanan araştırmaya göre, kemirgenlerde, memelilerde ‘genomik damgalama’ adı verilen olağandışı bir fenomenin ebeveyn davranışını etkilediğine dair bazı kanıtlar var. Memeliler her genin iki kopyasını (her ebeveynden bir tane) miras alır ve her kopya genellikle hücrede eşit şekilde ifade edilir. Ancak ‘damgalanmış’ genler olarak adlandırılan genlerde yalnızca tek bir kopya ifade edilir; bu kopya, babadan veya anneden miras alınan kopyadır. Bu genlerin ebeveynlikte bir rol oynadığını doğrulamak için ekip, farelerin hipotalamusundaki ebeveyn merkezindeki nöronların dizileme verilerini kullandı.
Ayrıca, önceden ebeveynlikle bağlantısı olmayan Magel2 de dahil olmak üzere, bu hücrelerde ifade edilen genler arasında damgalanmış genlerin özellikle yaygın olduğunu buldu. Daha ileri deneyler, aktif bir Magel2 formuna sahip olmayan farelerin, kötü yuvalar oluşturan dikkatsiz ebeveynler olduğunu gösterdi. Yeni bulgular, genomik damgalamanın farelerde ebeveyn davranışlarının kontrolünde önemli bir rol oynadığını gösteriyor.
Araştırmacılar, ilginç bir şekilde, önceki araştırmaların, fare yavrularının Magel2’nin baba versiyonunu kaybederlerse, annelerinin dikkatini çekmek için kullandıkları daha az ultrasonik ses çıkardıklarını da gösterdiğini söylüyor. Bu bulgular hep birlikte, genomik damgalamanın anne ve yavruları arasındaki ebeveyn aktivitelerini koordine etmek için evrimleştiği fikrini desteklemektedir.
“Araştırmamızın yazarların sonucuna göre, çalışmamız, memelilerde ebeveyn davranışını kontrol eden sinir devrelerinde bir grup olarak damgalanmış genlerin önemini göstermektedir. Bu sonuçlar, anne ve baba genomlarının ebeveyn bakımını kendi amaçları doğrultusunda farklı şekilde manipüle edebildiğini, dolayısıyla ebeveyn bakımını modelleyebildiğini ima etmektedir.” Memelilerde ebeveyn davranışının evrimi.”