THEFedakarlığın sırrı beynin bir bölgesinde saklı vmPfc, ventromedial prefrontal korteks olarak adlandırılır. Bu, Birleşik Krallık'taki Birmingham ve Oxford üniversitelerinden bir grup bilim insanı tarafından keşfedildi ve beyin bölgesinde hasar olan yaklaşık yirmi hastayı inceleyerek bu bölgeyi başkalarına yardım etme arzusunun 'evi' olarak tanımladılar. Araştırma, 'Nature Human Behavior' dergisinde yayınlandı ve yazarlara göre, iklim değişikliğinden sürekli esen savaş rüzgarlarına kadar günümüzün bazı temel zorluklarının üstesinden gelmek için insanları çok çalışmaya nasıl motive edebileceğimizi anlamaya yardımcı olacak. Daha güçlü. Ayrıca insanlar arasındaki dayanışma duygusunu neyin tetiklediğini bilmek, sosyal etkileşimi etkileyen bozukluklara karşı yeni yaklaşımların belirlenmesine yardımcı olabilir.
Çalışmanın ana yazarı Patricia Lockwood şöyle açıklıyor: “Sözde sosyal davranışlar, bireylerin, insanlığın ve gezegenin iyiliğine doğru birlikte kürek çekmek için gereklidir.” “Ancak başkalarına yardım etmek çoğu zaman yorucudur ve insanlar çaba harcamaktan hoşlanmazlar.“, ister iyi bir iş ister büyük bir girişim olsun, anayasal olarak zor şeylere girişme konusunda isteksizdir. “Yardım kararlarının beyinde nasıl işlendiğini anlamak son derece önemlidir.”
Araştırmacılar, beynin ön kısmında yer alan vmPfc bölgesine odaklandılar çünkü bu bölgenin karar verme süreçlerindeki ve diğer yönetici işlevlerdeki anahtar rolü zaten biliniyordu. Manyetik rezonans görüntüleme (MRI) sayesinde, önceki araştırmalar bu beyin alanını, bir ödül alma olasılığı ile onu elde etmek için gereken çaba arasındaki dengeyi içeren seçimlere bağlamıştı. Ancak MRI gibi teknikler, belirli işlevlerin gerçekte beynin belirli bir bölgesine bağlı olup olmadığını gösteremez.
Öğrenim görünüyorum
Yazarlar bu nedenle vmPfc hasarı olan 25 hastayı, diğer beyin alanlarında lezyonları olan 15 hastayı ve ilk iki grupla karşılaştırılabilecek 40 sağlıklı kişiyi çalışmaya aldılar. Daha sonra vmPfc hasarının etkisini değerlendirmek için tüm katılımcıları bir deneye tabi tuttular.
Deneydeki her katılımcıdan, kendileri ve başka bir kişi için parasal bir ödül karşılığında ne kadar fiziksel çaba harcamaya istekli olduklarını ölçmelerine olanak tanıyan bir görevi tamamlamaları istendi. Araştırmacılar, gösterilen çabanın gerçek sonuçlar doğuracağı hissini aktarabildiler. Yapılan her seçim, hem kendisinin hem de diğerinin alabileceği ödülün büyüklüğüne ve ödülü kazanmak için gereken çabaya göre değişiyordu. Bu, ikramiyenin etkisinin ve çabanın ayrı ayrı ölçülmesine ve gelişmiş matematiksel modeller aracılığıyla insanların motivasyonunun kesin olarak ölçülmesine olanak sağladı.
Araştırmanın sonuçları vmPfc ile fedakarlık arasındaki ilişkiyi “açıkça” gösterdi. Bilim insanları, diğer gruplarla karşılaştırıldığında, vmPfc hasarı olan hastaların başkalarına yardım etme konusunda daha az istekli olduklarını veya buna karar verdiklerinde bile daha az çaba harcadıklarını gözlemledi. Sadece değil. Bir sonraki adımda, lezyon semptom haritalaması adı verilen bir teknik kullanılarak yazarlar, vmPfc'nin daha da spesifik alt bölgelerini tanımlamayı başardılar; bu alt bölgeler, hasarları nedeniyle insanları özellikle antisosyal hale getiriyor ve başkaları uğruna sıkı çalışma konusunda isteksiz hale getiriyor. Bilim adamları, “şaşırtıcı bir şekilde, yakındaki ancak farklı bir alt bölgeye verilen hasarın insanları yardım etmeye nispeten daha istekli hale getirdiğini” buldu.
Çalışmanın ortak yazarı Jo Cutler, “Sosyal motivasyonu daha iyi anlamanın yanı sıra, bu araştırma aynı zamanda psikopati gibi klinik bozukluklar için yeni tedaviler geliştirmemize de yardımcı olabilir” diyor. Lockwood, vmPfc'nin “özellikle ilginç olduğu” sonucuna varıyor, çünkü ergenlik döneminde geç gelişime uğradığını ve yaşlandıkça değiştiğini biliyoruz. Beynin bu alanının da eğitimden etkilenip etkilenmeyeceğini görmek gerçekten ilginç olacak: daha iyi ve daha fedakar olmayı mı öğreneceksin?” Araştırmalar bu soruyu da yanıtlamaya devam ediyor.
Çalışmanın ana yazarı Patricia Lockwood şöyle açıklıyor: “Sözde sosyal davranışlar, bireylerin, insanlığın ve gezegenin iyiliğine doğru birlikte kürek çekmek için gereklidir.” “Ancak başkalarına yardım etmek çoğu zaman yorucudur ve insanlar çaba harcamaktan hoşlanmazlar.“, ister iyi bir iş ister büyük bir girişim olsun, anayasal olarak zor şeylere girişme konusunda isteksizdir. “Yardım kararlarının beyinde nasıl işlendiğini anlamak son derece önemlidir.”
Araştırmacılar, beynin ön kısmında yer alan vmPfc bölgesine odaklandılar çünkü bu bölgenin karar verme süreçlerindeki ve diğer yönetici işlevlerdeki anahtar rolü zaten biliniyordu. Manyetik rezonans görüntüleme (MRI) sayesinde, önceki araştırmalar bu beyin alanını, bir ödül alma olasılığı ile onu elde etmek için gereken çaba arasındaki dengeyi içeren seçimlere bağlamıştı. Ancak MRI gibi teknikler, belirli işlevlerin gerçekte beynin belirli bir bölgesine bağlı olup olmadığını gösteremez.
Öğrenim görünüyorum
Yazarlar bu nedenle vmPfc hasarı olan 25 hastayı, diğer beyin alanlarında lezyonları olan 15 hastayı ve ilk iki grupla karşılaştırılabilecek 40 sağlıklı kişiyi çalışmaya aldılar. Daha sonra vmPfc hasarının etkisini değerlendirmek için tüm katılımcıları bir deneye tabi tuttular.
Deneydeki her katılımcıdan, kendileri ve başka bir kişi için parasal bir ödül karşılığında ne kadar fiziksel çaba harcamaya istekli olduklarını ölçmelerine olanak tanıyan bir görevi tamamlamaları istendi. Araştırmacılar, gösterilen çabanın gerçek sonuçlar doğuracağı hissini aktarabildiler. Yapılan her seçim, hem kendisinin hem de diğerinin alabileceği ödülün büyüklüğüne ve ödülü kazanmak için gereken çabaya göre değişiyordu. Bu, ikramiyenin etkisinin ve çabanın ayrı ayrı ölçülmesine ve gelişmiş matematiksel modeller aracılığıyla insanların motivasyonunun kesin olarak ölçülmesine olanak sağladı.
Araştırmanın sonuçları vmPfc ile fedakarlık arasındaki ilişkiyi “açıkça” gösterdi. Bilim insanları, diğer gruplarla karşılaştırıldığında, vmPfc hasarı olan hastaların başkalarına yardım etme konusunda daha az istekli olduklarını veya buna karar verdiklerinde bile daha az çaba harcadıklarını gözlemledi. Sadece değil. Bir sonraki adımda, lezyon semptom haritalaması adı verilen bir teknik kullanılarak yazarlar, vmPfc'nin daha da spesifik alt bölgelerini tanımlamayı başardılar; bu alt bölgeler, hasarları nedeniyle insanları özellikle antisosyal hale getiriyor ve başkaları uğruna sıkı çalışma konusunda isteksiz hale getiriyor. Bilim adamları, “şaşırtıcı bir şekilde, yakındaki ancak farklı bir alt bölgeye verilen hasarın insanları yardım etmeye nispeten daha istekli hale getirdiğini” buldu.
Çalışmanın ortak yazarı Jo Cutler, “Sosyal motivasyonu daha iyi anlamanın yanı sıra, bu araştırma aynı zamanda psikopati gibi klinik bozukluklar için yeni tedaviler geliştirmemize de yardımcı olabilir” diyor. Lockwood, vmPfc'nin “özellikle ilginç olduğu” sonucuna varıyor, çünkü ergenlik döneminde geç gelişime uğradığını ve yaşlandıkça değiştiğini biliyoruz. Beynin bu alanının da eğitimden etkilenip etkilenmeyeceğini görmek gerçekten ilginç olacak: daha iyi ve daha fedakar olmayı mı öğreneceksin?” Araştırmalar bu soruyu da yanıtlamaya devam ediyor.