İç savaş niçiniyle milyonlarca insan kurtuluşu ülke dışına çıkmakta bulurken, 3 milyona yakın kişi de Suriye’de nizamlı ve sistemsiz kamplarda hayata tutunmaya çalışıyor. Çadırkent sakinleri ise daha epeyce bayan, çocuk ve yaşlılardan oluşuyor. Savaşın gölgesinde biroldukça çocuk, çocukluğunu yaşamadan büyümüş durumda. İdlib’te Killi bölgesindeki çadırlarda yaşayanlar, Türk Kızılay ve öteki STK’lardan gelen yardımlar ile ayakta kalmaya çabalıyor. Dünün kız çocukları savaşta büyümüş, anne olmuş. Onlardan biri olan 20 yaşındaki Parıltı, 11 aylık kız bebek annesi.
Her fırsatta Türkiye’ye minnettar olduğunu lisana getiren Suriyeliler, çadırların içine Türk bayrağı asıyor.
SAVAŞIN OLMADIĞI MASAL
Meskenleri bombardımanda yıkılan Işık, 2 yıldır çadırda hayata tutunuyor. Geleceğe ait tüm hayali olağan bir hayat olan Parıltı, şu biçimde konuştu: “Buraya geldikten daha sonra evlendim. 11 aylık Fatima isminde bir kızım var. Çadırda yaşamak epey sıkıntı. Yazın epey sıcak, kışın hayli soğuk. Çocuklar açısından da fazlaca güç. Bir gün savaşın biteceğini ve çocuğumu çadırda değil, konutumuzda büyütmeyi hayal ediyorum. Akşam kızımı uyuturken masal olarak savaşın olmadığı, huzurun, itimadın, umutların olduğu günlerimizi anlatıyorum.”
DÜĞÜNÜM KONUTTA OLSUN
Savaşla 5 yaşında tanışan Envarsa şu an 17 yaşında bir genç kız. Savaşın ortasında büyüdüğünü anlatan Envar, “Çadırda 12 kişi yaşıyoruz. Benim için fazlaca zordu. Çocukluğuma dair bomba sesi ve haykırışlar hatırlıyorum. Gece başımı koyduğumda bugünlerin biteceğini, bizim de olağan bir hayatımızın olacağını hayal ediyorum. Bekarım, düğünümün çadırda değil, konutta olmasını hayal ediyorum. Okula gitmiş olsam tabip olmak isterdim. Dünyaya bir mesajım yok; zira kızgınım! Bizi görmedikleri, savaşı bitirmek için çabalamadıkları için kızgınım” diye konuştu.
Kampta yaşayan Suriyeliler, çadırların elektrik gereksinimini güneş gücünden karşılıyor. Suriyeli aileler, kurulan ngüneş panelleri yardımıyla çadırlarını aydınlatıyor.
YAŞADIKLARIMI ÇOCUĞUM YAŞAMASIN
23 yaşındaki Fatma ise evli ve şu an 4 aylık gebe. 3 yıldır çadırda yaşadığını anlatan genç bayan, savaş başladığında 11 yaşında olduğunu ve ailesinden 5 kişiyi kaybettiğini anlatıyor:
“Ailemden 5 kişiyi savaşta kaybettik. Savaş başladığında 11 yaşındaydım fakat artık anne olacağım. Yaşadığım o çocukluktaki hisleri kendi çocuğum yaşamasın. Bebeğimi savaşta dünyaya getirmek istemiyorum. Her hanımın hak ettiği üzere ben de pak ve muteber koşullarda bebeğimi kucağıma almak istiyorum.”
Her fırsatta Türkiye’ye minnettar olduğunu lisana getiren Suriyeliler, çadırların içine Türk bayrağı asıyor.
SAVAŞIN OLMADIĞI MASAL
Meskenleri bombardımanda yıkılan Işık, 2 yıldır çadırda hayata tutunuyor. Geleceğe ait tüm hayali olağan bir hayat olan Parıltı, şu biçimde konuştu: “Buraya geldikten daha sonra evlendim. 11 aylık Fatima isminde bir kızım var. Çadırda yaşamak epey sıkıntı. Yazın epey sıcak, kışın hayli soğuk. Çocuklar açısından da fazlaca güç. Bir gün savaşın biteceğini ve çocuğumu çadırda değil, konutumuzda büyütmeyi hayal ediyorum. Akşam kızımı uyuturken masal olarak savaşın olmadığı, huzurun, itimadın, umutların olduğu günlerimizi anlatıyorum.”
DÜĞÜNÜM KONUTTA OLSUN
Savaşla 5 yaşında tanışan Envarsa şu an 17 yaşında bir genç kız. Savaşın ortasında büyüdüğünü anlatan Envar, “Çadırda 12 kişi yaşıyoruz. Benim için fazlaca zordu. Çocukluğuma dair bomba sesi ve haykırışlar hatırlıyorum. Gece başımı koyduğumda bugünlerin biteceğini, bizim de olağan bir hayatımızın olacağını hayal ediyorum. Bekarım, düğünümün çadırda değil, konutta olmasını hayal ediyorum. Okula gitmiş olsam tabip olmak isterdim. Dünyaya bir mesajım yok; zira kızgınım! Bizi görmedikleri, savaşı bitirmek için çabalamadıkları için kızgınım” diye konuştu.
Kampta yaşayan Suriyeliler, çadırların elektrik gereksinimini güneş gücünden karşılıyor. Suriyeli aileler, kurulan ngüneş panelleri yardımıyla çadırlarını aydınlatıyor.
YAŞADIKLARIMI ÇOCUĞUM YAŞAMASIN
23 yaşındaki Fatma ise evli ve şu an 4 aylık gebe. 3 yıldır çadırda yaşadığını anlatan genç bayan, savaş başladığında 11 yaşında olduğunu ve ailesinden 5 kişiyi kaybettiğini anlatıyor:
“Ailemden 5 kişiyi savaşta kaybettik. Savaş başladığında 11 yaşındaydım fakat artık anne olacağım. Yaşadığım o çocukluktaki hisleri kendi çocuğum yaşamasın. Bebeğimi savaşta dünyaya getirmek istemiyorum. Her hanımın hak ettiği üzere ben de pak ve muteber koşullarda bebeğimi kucağıma almak istiyorum.”