“Francesca Rava Vakfı ile Haiti'de zaten bir deneyim yaşamıştım. 2010'da deprem vardı ve açıkça acil bir bağlamdı. O zamanlar önemli bir şekilde yapılan taahhüt ve işleri algıladım. Tamamen farklı bir durumdur. NPH evine gelen çocukların gelecek planlamasını görüyoruz. İlk sıcak izlenimler Raoul Bova. Gezisinin ilk günlerinde aktörün yaşadığı duygular Dominik Cumhuriyeti Francesca Rava – Nph Italia Vakfı'nın 25 yılı vesilesiyle.
Özel macera arkadaşlarıyla karşılaştığı kalbin bir yolculuğu: büyük çocuklar Alessandro ve Francesco. “Bu yolculuk – Adnkronos'un selamını söyler – bin kişiden daha önemli olabilir. Bu sizi birleştiren bir şeydir, yaşadığımız özellikle güzel bir şeyle birlikte hatırlamanızı sağlar. Hemen büyük bir katılım olduğu için.
Her şey bir aileden, adada. “Yapının içinde ortaya çıkan evler – BOVA'yı gözlemler -, bu adamların kardeş olarak yaşadığı ve onları destekleyen, davranışsal kuralların ne olduğunu öğrenme, paylaşma, gelecekteki yaşam için hazırlama fırsatı veren birçok insanı olan geniş aileyi bilen tam olarak çevrelerdir. Her şey büyük basitlik, nezaket, sevgi ile yapılır” diyor. “Algı, büyük huzur ve dengenin bu – onaylanmasıydı”. Kısacası, Haiti Post Sisma'nın anılarından farklı. “O zaman temelde hastanedeydik, orada bu yapıda uyuduk, her şey olmuştu,” diye hatırlıyor. Moloz arasında bir acil durum birbiri ardına, “her gün yüzleşmek. Ama ilk aciliyet hayatları kurtarmaktı, burada çocukların geleceğinin bir programına dokunabilirsiniz”.
Ve bu yüzden aktör devam ediyor, ” Francesca Rava Vakfı Bence sürekli destek ve yardıma ihtiyacı var. Günlük yaptığı işi vurgulamak gerekir. Acil durum işinin ne olduğundan daha az çarpıcı görünebilir ve bunun yerine aynı derecede önemlidir, çünkü inşa edilmiştir. Bir hayat inşa edildi, bir insan. Bu husus çok tatmin edici. İşte bir okul, çocuklar dil öğreniyor, yarın olasılığını buluyorlar, ülkelerinde bağımsız olmayı öğrenin. Amaç, çocukları evlerinden, doğum yerlerinden ve kökenlerinden yok etmek değil. İnanılmaz bir iş “.
“Beni vurdu – açıklıyor bova – gör Uçurtma ile koşan bir çocuğun mutluluğuOyun alışverişi yapan küçükler, “gerçekleştirilen” paylaşma ilkesi. Ve çocuklarda bu doğal mekanizmaları görmek bizi gerçekten yansıtıyor: Ne yazık ki talihsiz, bir yandan, aynı zamanda ne kadar az şeylere nasıl yerleşeceklerini ve sevineceklerini de biliyorlar. Dünyanın 'şanslı' tarafında yaşayan biz artık o gülümsemeye, o coşkuya, hayal eden gözlere sahip değiliz. Şüpheler, duvarlarla doluyuz. İçlerinde gördüğünüz bir basitlik yok. Ben de herkesi düşünüyorum gönüllüler: Vakıflarda yaptığınız işin ne kadar önemli olduğunu, ne kadar özveri ve ne kadar sevgi olduğunu anlıyorsunuz. İşte bütün bunlar ona eliyle dokunuyor. Bu sadece bir kelime, bir hikaye ya da fotoğraf değil. Tüm bunların bir parçası olmanın ne kadar katkıda bulunmaya, yardım etmeye, yardım etmeye değer olduğunu anlıyorsunuz. A büyükelçi“.
Bova için Haiti'de ilk kez böyle oldu: gerçekliğe girmek. “Vakfın orada ne yaptığını bilmeden basit bir itirazda bulunmak istemedim – diyor ki – gözlerinizde deneyime sahip olduğunuzda, bu durumlarda algıladığınız enerji, belki de aynı kelimeleri söyleyebilirsiniz, ama farklı bir şekilde söylersiniz. Haiti'deki Francesca Rava Vakfı'nın referans noktası olan Peder Rick'in yaptığı şeyleri yaptı. “İhtiyaç duyan insanlara, çocuklara yardım etmeye gittik. Yani bir şeyin bir parçası olursunuz, diğerleriyle aynı. Onlarla uyuyun ve o zaman yerde uyu, orada ne olduğunu yiyin. Her bariyer kalkar. Bir hediye ve güçlü bir deneyim”.
Sonra Kader, aktörü Francesca Rava Vakfı ile tekrar bir araya getirdi. “Tekrar tanıştık ve bu ışık her zaman ayrıldı. Vakfın yaptığı bir kimera değil, gerçek bir gerçekliktir ve tek bir ülkeye değil, ihtiyaç duyan çocukların farklı bölgelerinde odaklanıyor”.
Deneyiminde de bulunabilecek bir ışıkMesafe benimsemeyansıtır. “Çocuklar için – BOVA iddia ediyor – böyle bir desteğe sahip olmak önemlidir. Söylemesi kolaydır: Uzak bir evlat edinme yapmak. Ama bence daha kişisel bir kavramdan başlamalıdır. Bence çoğumuz bir şey yapmak istediklerini, kendilerini yararlı hale getirmek, bazen sahip olduğunuz iç boşluklara anlam vermek, burada, olumlu bir iş yapmaya çalışmak, belki de bir çocuk yaşamını desteklemek için desteklemek için, belki de, belki de işleri desteklemeye çalışmayı desteklemek için desteklemek için, belki de potansiyel hale getirir, bu Yaptığın şeyi yapmak, işini yapmak için. Lucia Scopelliti)
Özel macera arkadaşlarıyla karşılaştığı kalbin bir yolculuğu: büyük çocuklar Alessandro ve Francesco. “Bu yolculuk – Adnkronos'un selamını söyler – bin kişiden daha önemli olabilir. Bu sizi birleştiren bir şeydir, yaşadığımız özellikle güzel bir şeyle birlikte hatırlamanızı sağlar. Hemen büyük bir katılım olduğu için.
Her şey bir aileden, adada. “Yapının içinde ortaya çıkan evler – BOVA'yı gözlemler -, bu adamların kardeş olarak yaşadığı ve onları destekleyen, davranışsal kuralların ne olduğunu öğrenme, paylaşma, gelecekteki yaşam için hazırlama fırsatı veren birçok insanı olan geniş aileyi bilen tam olarak çevrelerdir. Her şey büyük basitlik, nezaket, sevgi ile yapılır” diyor. “Algı, büyük huzur ve dengenin bu – onaylanmasıydı”. Kısacası, Haiti Post Sisma'nın anılarından farklı. “O zaman temelde hastanedeydik, orada bu yapıda uyuduk, her şey olmuştu,” diye hatırlıyor. Moloz arasında bir acil durum birbiri ardına, “her gün yüzleşmek. Ama ilk aciliyet hayatları kurtarmaktı, burada çocukların geleceğinin bir programına dokunabilirsiniz”.
Ve bu yüzden aktör devam ediyor, ” Francesca Rava Vakfı Bence sürekli destek ve yardıma ihtiyacı var. Günlük yaptığı işi vurgulamak gerekir. Acil durum işinin ne olduğundan daha az çarpıcı görünebilir ve bunun yerine aynı derecede önemlidir, çünkü inşa edilmiştir. Bir hayat inşa edildi, bir insan. Bu husus çok tatmin edici. İşte bir okul, çocuklar dil öğreniyor, yarın olasılığını buluyorlar, ülkelerinde bağımsız olmayı öğrenin. Amaç, çocukları evlerinden, doğum yerlerinden ve kökenlerinden yok etmek değil. İnanılmaz bir iş “.
“Beni vurdu – açıklıyor bova – gör Uçurtma ile koşan bir çocuğun mutluluğuOyun alışverişi yapan küçükler, “gerçekleştirilen” paylaşma ilkesi. Ve çocuklarda bu doğal mekanizmaları görmek bizi gerçekten yansıtıyor: Ne yazık ki talihsiz, bir yandan, aynı zamanda ne kadar az şeylere nasıl yerleşeceklerini ve sevineceklerini de biliyorlar. Dünyanın 'şanslı' tarafında yaşayan biz artık o gülümsemeye, o coşkuya, hayal eden gözlere sahip değiliz. Şüpheler, duvarlarla doluyuz. İçlerinde gördüğünüz bir basitlik yok. Ben de herkesi düşünüyorum gönüllüler: Vakıflarda yaptığınız işin ne kadar önemli olduğunu, ne kadar özveri ve ne kadar sevgi olduğunu anlıyorsunuz. İşte bütün bunlar ona eliyle dokunuyor. Bu sadece bir kelime, bir hikaye ya da fotoğraf değil. Tüm bunların bir parçası olmanın ne kadar katkıda bulunmaya, yardım etmeye, yardım etmeye değer olduğunu anlıyorsunuz. A büyükelçi“.
Bova için Haiti'de ilk kez böyle oldu: gerçekliğe girmek. “Vakfın orada ne yaptığını bilmeden basit bir itirazda bulunmak istemedim – diyor ki – gözlerinizde deneyime sahip olduğunuzda, bu durumlarda algıladığınız enerji, belki de aynı kelimeleri söyleyebilirsiniz, ama farklı bir şekilde söylersiniz. Haiti'deki Francesca Rava Vakfı'nın referans noktası olan Peder Rick'in yaptığı şeyleri yaptı. “İhtiyaç duyan insanlara, çocuklara yardım etmeye gittik. Yani bir şeyin bir parçası olursunuz, diğerleriyle aynı. Onlarla uyuyun ve o zaman yerde uyu, orada ne olduğunu yiyin. Her bariyer kalkar. Bir hediye ve güçlü bir deneyim”.
Sonra Kader, aktörü Francesca Rava Vakfı ile tekrar bir araya getirdi. “Tekrar tanıştık ve bu ışık her zaman ayrıldı. Vakfın yaptığı bir kimera değil, gerçek bir gerçekliktir ve tek bir ülkeye değil, ihtiyaç duyan çocukların farklı bölgelerinde odaklanıyor”.
Deneyiminde de bulunabilecek bir ışıkMesafe benimsemeyansıtır. “Çocuklar için – BOVA iddia ediyor – böyle bir desteğe sahip olmak önemlidir. Söylemesi kolaydır: Uzak bir evlat edinme yapmak. Ama bence daha kişisel bir kavramdan başlamalıdır. Bence çoğumuz bir şey yapmak istediklerini, kendilerini yararlı hale getirmek, bazen sahip olduğunuz iç boşluklara anlam vermek, burada, olumlu bir iş yapmaya çalışmak, belki de bir çocuk yaşamını desteklemek için desteklemek için, belki de, belki de işleri desteklemeye çalışmayı desteklemek için desteklemek için, belki de potansiyel hale getirir, bu Yaptığın şeyi yapmak, işini yapmak için. Lucia Scopelliti)